De grootse veranderingen die je ondergaat in het moederschap kun je vangen in de term, matrescence. Dat het nogal een levensveranderende transformatie is, heb je vast ervaren. Deze transformatie gaat – zoals je vast hebt ervaren – gepaard met heel wat emoties. Als je geluk hebt dan ben je omringd met lieve familie en vriendinnen met wie je het kunt hebben over wat je doormaakt. En toch zijn er soms gedachten die je toch voor je houdt. Emoties die vragen oproepen, omdat ze toch wel heel heftig zijn en niet passen bij het beeld dat je had van het moederschap. Met deze term ontstaat er meer begrip voor wat je meemaakt.

Een soort puberteit

De term matrescence komt uit de antropologie en lijkt op het woord adolescentie. Een tijd waarin je ook grote veranderingen onderging, zowel fysiek als mentaal. Het moederschap is vergelijkbaar en kun je daarom zien als een soort tweede puberteit – zeker in hormonale intensiteit. Van pubers weten we hoe heftig het is en er is veel begrip voor hoe dit effect kan hebben op hun gedrag. Voor ons als mama’s iets minder.

Bijbehorende worstelingen

Je bent niet alleen is één ding dat zeker is. Sommige mentale en emotionele worstelingen horen gewoon bij het proces. En hoe meer je ze accepteert en begrijpt hoe makkelijker het wordt. Dit zijn de belangrijkste worsteling waar je in je matrescence tegenaan kunt lopen:

Tegenstrijdigheid

Dit is moederschap in een notendop. Het is de mooiste baan op aarde. En tegelijkertijd zul je geen zwaardere taak op je nemen dan één of meerdere mensjes opvoeden en grootbrengen. Het is onmogelijk om hier alleen maar blij over te zijn. En toch leggen we onszelf dat vaak wel op, wat het moeilijker maakt om te accepteren dat het met een traan en een lach gaat.

Fantasie versus Realiteit

Er zijn dagen dat je jezelf mijlenver verwijderd voelt van de moeder die je heel graag zou willen zijn. Dat is op z’n zachtst gezegd teleurstellend, confronterend en ook verdrietig. En dan ben je even of langer niet zo’n leuke mama. Vaak komt het omdat je te weinig tijd heb genomen om jezelf op te laden, zodat je genoeg hebt om te geven.

Schuldgevoelens, Schaamte, Tekortschieten

Het perfectionisme hoort wel een beetje bij deze generatie die is opgegroeid met het idee dat alles maakbaar is. We moeten het allemaal maar kunnen. Dat zorgt ervoor dat je constant het gevoel kan hebben van falen. ‘Goed genoeg’ zijn als mama klinkt al bij voorbaat als falen. Best gek, want in een rol waar we 24/7 aan het zorgen zijn, dat toch wel een mooie optelsom is onderaan de streep. Het gaat om zelf acceptatie en niet zo hard te zijn naar onszelf toe.

Meerdere generaties

Moederschap gaat over meerdere generaties. Jij bent een product van hoe jouw mama ‘moederde’, of dit nou fantastisch was of dat het te wensen overliet. Je krijgt een fantastische kans om het opnieuw te doen, anders te doen, beter te doen. Dit is niet altijd persé geweldig, want het kan ook heel pijnlijk zijn, omdat het gepaard gaat met veel emoties wanneer jij jouw eigen jeugd weer beleeft. En ook pijnlijk als het moeilijker blijkt om los te breken van wat je niet had willen meekrijgen en meegeven dan je in eerste instantie dacht.

Competitie

Tussen jouw partner, familie en vrienden om aandacht van de baby. Maar ook alle tijd en bijvoorbeeld geld die je aan jezelf besteedde dat nu opgaat aan de kleine. Deels is dit vanzelfsprekend, vaak het financiële gedeelte. Met als gevolg dat voor jezelf iets uitgeven bij alles een overbodige luxe lijkt. Maar geen tijd voor jezelf hebben, en een tweede plek innemen in je eigen leven, dat is voor ons allemaal erg wennen. En ook iets wat je kunt weten van tevoren, maar wanneer je het ervaart dan is dat toch heel anders

Matrescence is mentaal én fysiek

De onrust die veroorzaakt wordt door jezelf hierin niet te kennen, is niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Want deze twee zijn intiem met elkaar verbonden. Hopelijk leidt deze kennis tot iets meer geduld met jezelf aangezien weten de puberteit ook niet in een paar weken voor bij was.